Maandag 2 augustus: fietsdag 5, van Tarbert naar Tralee
[Pablo:] Ierland is duidelijk een ontbijtland. We nemen elk een - bij de hotelprijs inbegrepen - 'mini' fry, een soort van English breakfast. Het wordt geserveerd door een jongen die hier gisterenavond ook aan het werk was. Knap.
We laten ons de gebakken eieren, worst en bonen met tomatensaus goed smaken. We krijgen ook een karaf jus d'orange in plaats van een miezerig glaasje. Van dit soort details worden we vrolijk.
Omdat Pap nog even met de Rabobank belt, is de vertrektijd de laatste tot nu toe - kwart over twaalf. We vinden het allebei kunnen omdat we vandaag een korte etappe hebben: 59 kilometer.
Als we op het punt staan te vertrekken, zien we dat de man die gisteren aan de bar zat, vandaag achter de receptie zit. We proberen de situatie te begrijpen:
“Wat is uw rol in dit hotel?”
"Ik ben met pensioen, maar kom hier om parttime te werken. En ik kom hier ook om te drinken."
“Dus u bent staff en cliënt tegelijk?”
"Precies. Het beste van twee werelden!"
Als we beginnen te fietsen zien we dat het een stuk natter is dan voorheen. Al het goede komt tot zijn einde. We doen een regenjack aan en gaan ons lot tegemoet.
Het regent zowat de hele dag.
Aan het begin is het nog een soort van motregen, maar al snel neemt de neerslag in hevigheid toe. Na 15 kilometer in volle regen te hebben gefietst, schuilen we even kort. We besluiten unaniem om Wink, Lennart en Os officieel tot helden te verklaren - om in dit soort omstandigheden 240 kilometer te fietsen, vereist een buitengewoon doorzettingsvermogen.
De weg voert langs mooie kleine wegen tussen weilanden. De bruine en zwarte vleeskoeien van County Clare zijn in County Kerry allemaal verwisseld door melkkoeien. Hier komt die beroemde Kerrygold boter natuurlijk vandaan (meest geëxporteerde botermerk ter wereld).
We stoppen in een dorpje bij de enige pub voor een cola. Aan de overkant zit een autodealer die ook begrafenissen doet. Interessante combinatie.
Weer die regen, weer dat gras, weer die koeien, en weer die nieuwe huizen. Overal staan huizen die er in de laatste twintig jaar moeten zijn neergezet. De façades herhalen zich ook voortdurend - alsof toekomstige huiseigenaren een menu voorgezet hebben gekregen met 30 opties waar ze uit moesten kiezen. Aan de ene kant is het saai. Aan de andere is het positief voor Ierland. Tussen 1840 en 1940 is de bevolking van dit eiland alleen maar afgenomen, door hongersnood en emigratie. Het recordinwonersaantal van 8 miljoen (Ierland en Noord-Ierland samen) in 1840 is nooit ingehaald - vandaag de dag zijn het er bijna 7 miljoen (5 miljoen in Ierland en 1,9 miljoen in Noord-Ierland). Deze huizen getuigen dus van een groei die historisch gezien belangrijk is.
Onderweg zien we diverse herinneringen aan de onafhankelijkheidsstrijd. Ik besluit me daar meer in te verdiepen en kom daar later op terug.
In Ardfert, 10 km voor Tralee, zien we schitterende ruïnes van een kerk. De regen is er inmiddels mee gekapt. De laatste kilometers leggen we met plezier af, terwijl we luisteren naar "The Rose of Tralee", een liedje dat inspiratie heeft gegeven tot de organisatie van het Rose of Tralee International Festival, waar jaarlijks het mooiste meisje van Ierse afkomst wordt gekozen.
Op 3 kilometer van Tralee zien we het stadje beneden in het dal liggen. We zoeven omlaag en zoeken het centrum op. Daar vinden we twee statige hotels naast elkaar - het Grand Hotel en het Imperial Hotel. We kijken voor de deur nog even snel online en zien dat ze een vergelijkbare, redelijke prijs hebben, maar dat het Grand Hotel net iets betere punten heeft.
We gaan er vol voor. In het hotel is een pub met mooi interieur: schitterende houten wanden en lederen banken. Na een heerlijke douche nemen we daar een Guinness. De verleiding is groot om hier te blijven, maar we besluiten toch (eerst) iets te zien van Tralee. We lopen even rond en komen bij Cassidy's restaurant terecht.
Omdat het ook goed aangeschreven staat op TripAdvisor besluiten we hier te eten. De fish chowder is uitstekend, de mosselen ook. De hoofdgerechten - een t-Bone biefstuk en lam - zijn waanzinnig goed.
We lopen terug naar het hotel om daar nog een drankje en dessert te nuttigen. We nemen deel aan een grappige quiz van de familie Oudes en gaan dan helemaal happy slapen.
Tarbert – Tralee, statistieken:
Afgelegde afstand: 59,23 km
Reistijd: 4h03
Gemiddelde snelheid: 14,50 km/h
Topsnelheid: 47 km/h
Reacties
Een reactie posten