Dinsdag 3 augustus: fietsdag 6, van Tralee naar Kenmare

[Steven:] De dag begint met denken aan Carlien, die vandaag naar de tandarts gaat. Wij staan laat op, en komen net op tijd voor de traditional Irish breakfast. Die stelt niet teleur en is eigenlijk (nog) beter dan gisteren.

Na wat ‘Italiaanse’ appjes met dierbare vrienden halen we onze fietsen uit de schuur en rijden weg van de Grand Hotel en Tralee. Het stadje viel ons een beetje tegen, maar we hebben moeite om te duiden waarom. Eén oorzaak is waarschijnlijk het grijze plaveisel in het centrum van stadje, dat een goedkope indruk maakt en een soort van ‘Van der Valk look’ geeft. Wat hebben stedelijke planologen toch een grote verantwoordelijkheid bij besluiten rond dit soort ‘details’.  

 

Vandaag schijnt de zon (!), en de temperatuur is ook opgelopen: kwam het kwik de afgelopen dagen niet boven de 15-17 graden, op deze derde augustus staan er wel 24 op de teller. Dat is eigenlijk erg lekker, en wat ons betreft hoeft het ook niet veel warmer (we lezen over plus 40 graden in Griekenland en Zuid-Italië, dat zal wel lastig fietsen zijn). 

 

Via kleine, rustige weggetjes gaan we richting Kenmare. Het eerste deel gaat een beetje met horten en stoten, omdat er nog steeds regelmatig overleg is over de hypotheek, en ik moet stoppen om e-mails te beantwoorden. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. En anders volg ik natuurlijk het goede advies van mijn vrienden, en neem ik een krantenwijk erbij. 

 

Voor de eerste keer deze vakantie rijd ik zonder wind-/regenjas, wat een genot. Door de zon en de betrekkelijke warmte lijkt het soms of we in Frankrijk fietsen. Maar de huizen zijn nog steeds erg Iers. Pablo merkte gisteren terecht op dat alle huizen van recente fabricatie zijn en op elkaar lijken. We maken grapjes over de verschillende type huizen, “dit is vast model 13(b) uit de catalogus van 2005”, etc. 

 

Ik maak me een beetje zorgen over de psychische gesteldheid van de huisbewoners. Want alle huizen in deze omgeving staan er erg alleen bij, verlaten in het Ierse groene land. In de wijde omtrek is geen bioscoop, concertgebouw of opera te bekennen, zelfs niet een eenvoudige kroeg. En de eerste buren zijn honderden meters ver weg. Wat doen de bewoners dan als ze thuis zijn? Worden ze daar niet gillend gek van verveling en eenzaamheid? 

 

Precies op de helft van onze trip betrekt het weer en plotseling komt de regen met bakken uit de hemel. Dit is Ierland, we raken er ondertussen aan gewend en het doet ons daarom minder dan gisteren. Dat komt ook doordat we worden opgevrolijkt door klanken van André Hazes, vertolkt door een getalenteerde pianospeelster uit Amsterdam. 

 

We gaan verder, heuvel op, heuvel af. Een plat stuk weg bestaat hier niet. Pablo kan op één heuvel minder goed schakelen, en hij kijkt verlekkert naar mijn Koga met Rohloff versnelling. Ik lees zijn gedachten, en breng hem subtiel in herinnering dat ik de afgelopen jaren meerdere malen heb aangeboden dat ik voor hem een nieuwe fiets wil kopen, maar dat hij dat steeds overdreven vond. We spreken af dat als hij volgend jaar zomer weer wil fietsen, we dan bijtijds een nieuwe fiets voor hem kopen (willen de heren notarissen deze afspraak svp even noteren?). 

 

Na een kop soep bij de Climber’s Inn, rijden we omhoog langs een schitterende en rustige weg naar de Ballybeama Pass. Wow, dit is echt mooi! We klasseren de tocht van vandaag als de mooiste tot nu toe van deze reis. Omdat het zo rustig op de weg is, kunnen we ook makkelijk naast elkaar rijden. Pablo verhaalt in geuren en kleuren hoe hij zijn moeder heeft verteld dat hij zijn bachelors met een first (cum laude) gehaald heeft.  

 

We hebben nu echt trek in een Guinness en gaan in rap tempo op Kenmare af. Daar worden we aangenaam verrast door het leuke, bruisende plaatsje. Samen met Westport staat dit plaatsje meteen bovenaan onze lijst van favoriete Ierse plaatsen. 

 

Net als iedere dag word ik als toponderhandelaar erop afgestuurd om een kamer te cheffen, en ook deze keer gaat er 10 euro van de Booking.com prijs af. Voor 99 euro hebben we een geweldige kamer in Foley’s Guesthouse, inclusief ontbijt. 

 

De mevrouw brengt ons twee Guinness, een chowder en mosselen. We genieten er met volle teugen van. Ondertussen horen we van Carlien dat het bij de tandarts goed verlopen is, gelukkig. Na de maaltijd halen we bij de plaatselijke ijszaak ieder twee bollen. De rum-rozijnen is hemels lekker. 

We nemen nog een dubbel lokaal drankje, en dan gaat Pablo slapen. Ik stuur nog wat documenten naar mijn nieuwe hypotheek vriend Gert-Jan. Het was weer een mooie dag.  

 

Tralee-Kenmare, statistieken:  

 

Afgelegde afstand: 84,90 km

Reistijd: 5h34

Gemiddelde snelheid: 15,20 km/h

Topsnelheid: 51 km/h

Totaal afgelegde afstand: 461,67 km 

(foto's dit keer in omgekeerde volgorde!)